Dit is een kort verhaal over hoe ik voor het eerst een Roodschouderbuizerd tegenkwam, zijn nest ontdekte en deze verbazingwekkende vogels observeerde.
Al sinds ik een jonge vogelaar was, ben ik geïnteresseerd in roofvogels. Sommige mensen hebben gemengde gevoelens over vogels die hagedissen, vissen, slangen, knaagdieren en zelfs andere vogels eten. Ik ben altijd meer geïnteresseerd geweest in de snelheid en behendigheid van deze vogels. Hun gezichtsvermogen is ongelooflijk, en gezien hun grootte is het nog verbazingwekkender hoe wendbaar ze kunnen zijn bij het achtervolgen of ontwijken van gevaarlijke blauwe gaaien, kraaien en spotvogels.
Ik herinner me dat ik mijn eerste havik zag toen ik jong was. Er cirkelden eigenlijk twee haviken boven mijn hoofd. Ik bracht veel tijd buiten door met spelen in de rivier en vissen op brasem en rivierkreeft. Het was het vroege voorjaar en de haviken bevonden zich net boven de boomtoppen, riepen naar elkaar en cirkelden rond om voedsel.
De daaropvolgende weken hoorde ik de roep van dit koppel haviken terwijl ik verschillende keren op dezelfde rivier aan het vissen was. Eindelijk kreeg ik de kans om te ontdekken waar ze aan het nestelen waren. Op een middag vlogen ze naar buiten en zagen een van hen tegen een grote tulpenpopulier vliegen die naast een beekje groeide. Een ander zat vlakbij en had een tak in zijn snavel. Ze waren het nest aan het vernietigen!
Tegen die tijd kon ik ze duidelijk zien en herkennen als Roodschouderbuizerds. Ze zijn de op één na grootste havik in het zuidoosten (alleen de roodstaartbuizerd is groter). Ze zijn erg luidruchtig en maken vaak harde geluiden, waardoor je gemakkelijk kunt zien of ze in de buurt zijn.
Mijn vader heeft een vrij oude Pentax-camera die hij heeft gekocht toen hij bij de marine zat (1968-1970), compleet met lenzen en filters. Ik weet waar ik hem heb bewaard en heb hem meerdere keren meegenomen om naar haviken te kijken. Ik kocht goedkope camouflage bij een overtollige winkel van het leger en de marine, wat eigenlijk een stuk canvas was met bladeren erop gedrukt. Ik liep langzaam en stil langs de beek, klom onder een grote boomstam bij een grote populier, ging rustig zitten en wachtte tot ze terugkwamen.
De daaropvolgende weken bezocht ik hem verschillende keren en zag ik hem verschillende keren een eekhoorn binnenbrengen en één keer een konijn. De bovenkant van het nest leek bezaaid met zachte veren (of haar). Met oudere camera's en beperkte telefoto-opties is het momenteel moeilijk om dat te weten. Ik had ook een Nikon Lookout III 10x50 mm verrekijker, die eigenlijk een veel betere lenskwaliteit had dan de Pentax-camera's uit die tijd. Deze brachten mij de beste ideeën.
Er is een kleine tuin aan de achterkant van het pand met grote pijnbomen. Het blijkt dat de havik de perfecte plek heeft gevonden en een nest vlak naast het hek heeft gebouwd, mogelijk ongeveer 12 meter hoog in een boom. Als ik me goed herinner, lijkt de feitelijke nestfase tussen eind maart en begin april te hebben plaatsgevonden. Ze hadden een paar meisjes bij zich en we konden vanaf de achterdeur foto's maken op een afstand van 25 tot 30 meter met mijn Nikon P610-camera. Het is geen goede foto, maar ik zal er toch een paar plaatsen.
Deze paren nestelen hier slechts één seizoen, en ons aanwezige paar raven leek deze adelaars voortdurend lastig te vallen en ze uiteindelijk te verdrijven.
We zagen ook een blauwe gaai, een Noord-Amerikaanse spotvogel die een havik lastigviel, en een dappere eekhoorn die op het nest klom en probeerde het te vernietigen. Je leest het goed... Het is bekend dat grijze eekhoorns dit gedrag vertonen. Ze klimmen op het haviksnest en duwen de eieren eruit of breken ze. Dit is waarschijnlijk een soort overlevingsinstinct.
Bedankt voor het lezen. Als je dit artikel en de foto's leuk vond, laat het me dan weten. Als je een verhaal te vertellen hebt over de roodschouderbuizerd, laat dan een reactie achter!
Yorumlar